چه در طی دوران استراحتش در سان آندرس دو تایگوانابو اعضای گروه خود را دستچین کرد. او با یاری گرفتن از رنه توماسویچ اعضای ستاد مانوئل پینیرو و رائول کاسترو نفرات موردنظر خود را از میان اسامی مندرج در فهرستی که به دقت تهیه شده بود برگزید. بسیاری از کسانی که آرزوی شرکت در عملیات بولیوی را داشتند جزو افراد انتخابی نبودند ، کسانی مثل اولسیس استرادا، امیلیو آراگونس ، آلبرتو مورا و هایده سانتاماریا. چه همزمان با تصمیم گیری درباره ی مکان و زمان آغاز عملیات و کسانی که وی باید عملیات را با آنها آغاز کند ، شروع به برقراری تماس با انقلابیون کوبایی کرد.بلافاصله پرسش های زیادی مطرح شد. آیا عملیات چریکی باید در منطقه آلتوبنی در شمال غربی بولیوی و به ویژه منطقه ی نیمه حاره ای لوس یونگاس متمرکز باشد یا در فلات ریو گرانده در منطقه جنوب غربی در نزدیکی مرکز نفتی کامیری؟ آیا چه باید به حزب کمونیست بولیوی متکی باشد که بنا به گفته فیدل و مانوئل پینیرو حالا کاملا خود را وقف نبرد مسلحانه کرده بود یا اینکه بهتر است با مانوئیست های بولیویایی از جمله گروه تحت رهبری اسکار سامورا که چه گوارا در سال ۱۹۶۴ با وی در ۶اوانا دیدار کرده بود متحد شود؟
چه از ماه ژوئیه تا ماه نوامبر ۱۹۶۶ که عاقبت برای همیشه خاک کوبا را ترک می کرد، درگیر پرسش ها گزینش های فوق بود.اما او جدای از انتخاب مکانِ ایجاد فوکو هسته ی عملیات چریکی هرگز به هیچ نتیجه گیری یا پاسخ روشنی دست نیافت و حتی در مورد مکان برپایی عملیات چریکی نیز تصمیم چه بیشتر ماحصل شرایط موجود بود تا تامل و کنکاش آگاهانه ...
ادامه را در یوتیوب گوش کنید : https://youtu.be/02EJLaJedoY
