چند هفته س که دلم می خواد درباره یکی از معضل های جهانی بنویسم ، معضلی که همه مون خیلی وقتِ درگیرشیم. یا قبلن درگیرش بودیم و یا خواهیم شد. اون معضل نه فقر هست و نه جنگ و کلن یه معضل معمول نیست. با وجود اینکه جهانیه ! اون چیزی نیست جز "توهم شکست" و "توهم غم اجباری" 

در واقع فلسفه ای که من بدان ایمان آوردم اینه : همه مردم جهان از کودکی به نوعی بمباران می شوند توسط افسانه ها ، فیلم ها ، سریال ها ، سرود ها و موسیقی ها ... . در کاتالیزوری هنر جهت رشد اجتماع شکی ندارم. اما یه قسمت مشترک توی همه هنرها هست که به نظر من اشتباهه ! و اون اینه که توی همه این افسانه ها و فلانُ بهمان ... از زمان های خیلی خیلی قدیم و در فرهنگ های کاملن متفاوت ... عارضه ای به نام شکست عشقی وجود دارد! با خودمون فکر کنیم ... آیا واقعن جدا شدن از یه آدم این قدر سخته ؟ آیا واقعن لازمه بعد از یه جدایی سوگواری کنیم ؟ به نظر من نه. و این حجم عظیم بیماری ها و غم و اندوه ... تنها نوعی مد اجتماعی و حتی گاهی تعارف است ... یا شاید به قول یونگ ... چیزی در ناخودآگاه جمعی. 

زندگی تان را یکبار بازبینی کنید ... آیا شما در کودکی فکر نمی کردید که شکست عشقی چه قدر مسخره هست ؟ ( خود من شخصن شکست در عشق را مسخره می دانستم ! ) بزرگ تر که شدم ... روزی ، مثل همه آدم ها که حداقل یکبار در زندگی ، در عشق ، شکست می خورند ... من هم شکست خوردم. اما با کمال شگفتی هرچه به خودم فشار آوردم هیچ عذاب وجدان یا حتی کوچک ترین ذره ای حس ناراحتی در درون من نبود! با خود فکر می کردم که پس چرا فیلم ها و ترانه ها و نقاشی ها این طور نیستند؟ آیا من بسیار بسیار سرد و بی وجدان هستم ؟ آیا هیچ مهر وشفقتی درون من وجود ندارد ؟ آیا من سنگدل و غیر طبیعی هستم؟ 

من سرزنش خود را آغاز کردم ... به خاطر حس ناراحتی که نداشتم !!! 

نوید باید حس ناراحتی داشته باشی. نوید سعی کن ناراحت باشی. نا سلامتی دختری که تو او را می خواهی تو را نمی خواهد. 

!!! کم کم یاد گرفتم مثل فیلم ها و ترانه ها ناراحت باشم. یاد گرفتم بعد از جدایی از هر انسانی زندگیم را تباه کنم !!! 

مسخره نیست ؟ 

من مطمئن هستم اگر همه شما کسانی که در حال خواندن این مطلب هستید یکبار به گذشته خود رجوع کنید خواهید دید که روزی بوده وجود داشته است که شما این قدر از جدایی ناراحت نمی شدید ! 

اما کم کم اجتماع و ترانه و داستان و فیلم به ما یاد داد که باید ناراحت شویم. تا نسبت به خودمان حس بهتری داشته باشیم !!! 

همین :)))