چیزی که دیگر قحطی ندارد ، عاشقانه است. عاشقانه مبتذل ، عاشقانه فاخر ، از ته دل ، از رو دل ، مربوط به زیر دل ، مربوط به نزدیک قلب ، دور از قلب ، سرسری ، تفریحی ، مذهبی ، فمینیستی ، همجنسگرایی ، دو جنس گرایی ، نا جنس گرایی ... عاشقانه نو ، عاشقانه کهنه ، مثنوی گونه ، غزل گونه ، سرخ گونه ، تُپُل گونه ...   در تلگرام ، اینستاگرام ، فیس بوک با هشتگ قلب ، بوسه ...

این است که بعضی توهم عاشقی برشان می دارد. اول فاخر هستند به نظر ، بعد از ته دل هستند در نظر ، بعدش تفریح می شوند. بعد شعر و بعد افسانه و افلاطون هم که می دانست و گفته بود که هنرمندان را خاک کنید !

“The aim of art is to represent not the outward appearance of things, but there inward significance”

و شعرهایی که او برای من می خواند کشیدن ناخن هایش بود به تخته سیاه برای جسد افلاطون و برای افلاطونی که در من زنده می شود.