بارها و بارها با خودم فکر می کنم که با آن پسر
خوابیده است یا نه؟ اگر خوابیده باشد یا نخوابیده باشد ، چه تفاوتی دارد. واقعن چه
دلیلی دارد که اگر خوابیده باشد من دیگر دوستش نداشته باشم؟ مگر من ویولت را به
خاطر خوابیدن یا نخوابیدنش با این یا آن دوست دارم؟
نه.
من عاشق حرف اضافه های آخر جمله هایش هستم.
من عاشق قهوه دوست داشتن هایش هستم.
که قهوه هم لب هایش را دوست دارد.
من عاشق لب های شکلاتی با تمشکش هستم.
من عاشق فرق مووووهای وز و مجعدشم.
من عاشق پیاده روی هایش در ذهنم هستم. قدم زدنش
... رقصیدنش ...
عاشق ویکتوری ذاتی او هستم.
عاشق تلفظ های فرانسوی ش ... و چه قدر فرانسوی
ست این دختر.
عاشق صدایش هستم.
به من چه که آن پسر خوابیده است با او یا نه؟
اگر هم خوابیده باشد باز ویولت وجود دارد. و
بااااز هم همین قدر دوست داشتنی هست. فقط کسی او را بد می فهمد هر روز ... !
No comments:
Post a Comment