بیش از
حد شگفت زده ام که چطور باید توانست این واقعیت را نادیده گرفت که احساااااسِ هر
کسی در هر لحظه نسبت به یک انسان دیگر متفاوت می شود؟ چطور امکان دارد کسی بارها و
بارهاااا سعی در پرسیدن سوالی یکسان کند حتی به شیوه یکسان اما نخواهد پاسخ را
بشنود و انتظار پاسخ متفاوت درباره قانونی جهان شمول داشته باشد؟
قانونِ
جهان شمول تغییر ... ! چطور ممکن است کسی نتواند بپذیرد که رود در تماس دائم با
هوا ... هر لحظه با همان مولکول های لحظه گذشته در تماس نیست. منظور من ابدن درک
تجربی و کامل این پدیده تغییر نیست. من نمی توانم بفهمم که کسی چگونه حتی تئوری
این قضیه را هم متوجه نشود. انتظار کاربرد آن را ندارم.فقط می خواهم بدانم چه چیزی
باعث شده تغییر را انکار کند؟ و چطور این تغییر درباره دوست داشتن سخت پذیرفتنی تر
می شود؟
No comments:
Post a Comment